Allemaal kennen we het volgende gevoel: we zijn nog maar net terug van een mooie reis, vol nieuwe indrukken, of we vragen ons af wat ons thuis allemaal te wachten staat ... De sleur van alledag. En als het tegenzit ook nog een grijze lucht. Wat als je toch altijd op reis zou kunnen zijn ...
Dat kan! Dat geldt tenminste voor Julia, over wie we vandaag willen vertellen.
Alles begon met haar passie voor het naaien. Julia droeg graag zelfgemaakte kleding, veranderde steeds weer bestaande patronen, omdat ze het een of andere toch net iets mooier vond. Tijdens haar ouderschapsverlof begon ze enkele jaren geleden te bloggen over haar naaikunsten – en de blog sloeg aan. Zij maakte patronen en naaihandleidingen, waarmee ze echt iedereen het handwerken kon bijbrengen.
En toen sloeg de reiskoorts toe. Of beter gezegd: daar had ze al langer last van. Op een bepaald moment besloten zij en haar man om hun huis te verkopen, hun baan op te zeggen en met de caravan eropuit te trekken. Dwars door Europa. Zo leefden het stel met in het begin twee kinderen een tijdlang in de caravan – en Julia schreef in haar blog over hun belevenissen en het reizen. Ook al leek het eerst niet zo’n logische combinatie, toch pasten de onderwerpen naaien en reizen op de een of andere manier best goed bij elkaar, want ze kwam erachter dat veel campers graag naaiden.
Het leven in een kleine caravan ging de vijf reizigers altijd goed af, want wie heeft nu veel ruimte nodig als je pal voor de deur de azuurblauwe zee hebt? Of een andere spectaculair uitzicht. Op enig moment bleef het gezin in Portugal hangen, zonder dat ze daar bewust voor hadden gekozen. Het was daar mooi – maar het belangrijkste was dat thuisonderwijs in Portugal officieel is toegestaan. Niet geheel onbelangrijk, want twee van Julia’s kinderen zijn leerplichtig.
Graag willen we van haar weten hoe is het om zelfstandig te leren. ‘Prima’, zegt ze. ‘Kinderen zijn van nature zeer nieuwsgierig en krijgen de hele dag door van alles terloops mee.’ Als het gezin samen boodschappen gaat doen, is het geweldig als iedereen kan rekenen. Dat vonden de kinderen ook, en dus wilden ze leren rekenen. Als ze langs verkeersborden reden, wilde er altijd wel eentje weten wat er op het bord stond. ‘Wat betekent dat? Wat is dat voor een letter?’ werd er dan gevraagd. Op die manier genieten Julia’s kinderen onderwijs door een combinatie van vrij leren en thuisonderwijs, waarbij de ouders geen strikte criteria hanteren. Soms doen de kinderen veel kennis op, soms zijn er leerpauzes. Net hoe het uitkomt.
Nu het gezin in Portugal woont, hebben ze iets meer ruimte nodig. De perfecte aanleiding voor een nieuw project: de vijf willen binnenkort in een tiny house gaan wonen. Het is de bedoeling dat de kinderen daar een eigen speeltuin krijgen. Julia vond dat een klimrek van QUADRO zich daarvoor perfect leent. Helaas leverde QUADRO tot dan toe niet aan klanten in Portugal; daarom nam ze contact met ons op. Wat moesten wij op haar vraag antwoorden? Nu kunnen Julia’s kinderen ook onder de warme zon van Portugal op hun QUADRO spelen, want wij hebben de levering aan dat land mogelijk gemaakt.
De twee jongens en het meisje waren helemaal enthousiast toen de pakketten arriveerden. IJverig hielpen ze mee om het klimrek op te bouwen – zo eenvoudig was het. De twee oudere kinderen kregen een grote constructie met zwembad, de kleinste een speelhuis met dak. En als het gezin toch ooit weer de wijde wereld gaat intrekken, pakken ze hun QUADRO weer in en nemen ze het simpelweg mee naar een andere droomplek.
Hier vind je Julia’s blog, die we je van harte kunnen aanbevelen. En in ons artikel ‘“Leren moet leuk worden” – over computerspelletjes en laptops’ lees je meer over alternatieve leermethodes.
Reacties